Nu — een foxterriër

👆 klikbaar

Vroeger — een classy uitzicht, sober verheven lettertype, mooie afbeeldingen van de stadhuizen van de provinciehoofdsteden.

Nu — een mini-stripboek, een primitief kinderlijk lettertype, de Kiekeboes, Suske en Wiske. En niets anders.

Vroeger diende het bouwkundige patrimonium als het symbool van ons land. Nu — een foxterriër.

Van motief veranderen? Akkoord, maar… wat vertegenwoordigt België het best? Wat is het beste voorbeeld van het nationale erfgoed? Niet in de ogen van de anderen, maar voor onszelf?

De Koning, dacht ik. De koninklijke familie, dacht ik. De voormalige koningen vanaf Leopold I. De kunstenaars? De schilders (Rubens, van Dyck, van Eyck, Bruegel, Ensor) of hun werken? De schrijvers (De Coster met Tijl Uilenspiegel, Maeterlinck,..)? Jacques Brel? Victor Horta? Onze mooie steden met hun kathedralen? Typische huizen? Monumentale belforten? Gezellige begijnhoven? Kastelen? De Grote Markt van Brussel? Het Justitiepaleis? De Citadel van Namen? Brugge en andere mooie steden? Het carnaval van Binche? 
Wafels? Bier? Chocolade? Frieten?

Nee. Blijkbaar, vanaf nu een hond en de raket van Kuifje… ↓

Nog een (onverwachte) supporter meer


Mijn dochter is onverwachts een supporter geworden. Ze kent geen enkele speler en ook geen spelregels. Ze heeft geen match in haar leven gezien. Thuis spreken we nooit over voetbal. Maar ze heeft op haar eigen initiatief een Belgische vlag op haar balkon aangebonden en ze volgt de uitkomsten van de Rode Duivels op internet, de dag na de match, alsof het voetbal een soort kansspel was.

Een gezellige koning

ZKM Albert IIAlbert II was een bijna perfecte koning. Hij was een… gezellige koning. Telkens als hij op zijn eigen manier “De Koningin en ik” zei, bracht me zijn stem tot rust. Dank U voor Uw inzet, Sire, en veel plezier nog met Uw pensioen!